Ze verbazen me dagelijks..

Wonderlijk hoe dit, nog prille, leven zich ontwikkelt. Dagelijks sta ik vol verwondering naar haar en haar grote broer en zus te kijken. De oudsten zijn helemaal vol van hun kleine zusje en zij op haar beurt luistert aandachtig naar wat haar grote broer en zus te vertellen hebben. Met haar 9 weken brabbelt ze er al lustig op los..

Sinds de komst van Mirit is er ook een verandering in het gezin gaande. We waren al een 'gezin', maar deze is alleen maar hechter geworden. En natuurlijk zijn er dagen, zoals vandaag, dat ik de oudsten het liefst achter het behang plak. Maar ze zijn me o zo dierbaar.

Vanochtend stonden de twee oudsten naast het bed van hun zusje. Indria kon het natuurlijk niet laten om te klimmen.. en voor mijn ogen klapte het ledikant bijna op zijn zij. Indria wist niet hoe snel ze het ledikant weer op haar plek moest zetten. Mirit knipperde met haar ogen en gaf geen kick. Kinan rende snel naar zijn slaapkamer toen hij zag dat er een donderwolk boven mijn hoofd hing. Helaas is Indria nogal een ondernemend typetje, eentje die zich niets aantrekt van onze waarschuwingen. Tot op heden heeft ze alleen nog maar lering getrokken van de dingen die haar zelf zijn overkomen en waarvan ze goed is geschrokken (of waar haar ouders bijzonder boos over waren). Gisteren wilde ze tekenen op de televisie, met een hard voorwerp. Gevolg is dat er nu diepe krassen in het scherm zitten. Ze zijn beide nog in de waan dat de televisie stuk is en dat papa en mama geen geld hebben om een nieuwe te kopen. Ray en ik hebben afgesproken dat de televisie tot vrijdag niet meer aangaat.

Kinan en Indria zijn vandaag bij oma. Toen ik ze vanochtend bracht zei Kinan in de auto: mam, ik heb nog helemaal geen boterham of pap gehad. Shit, vergeten.

Sorry Kinan, ik ben het door de drukte helemaal vergeten.. Wat een slechte mama heb je toch! Nee hoor, zei hij.. jij bent een hele lieve mama. Mijn mama!En ik kreeg er spontaan een dikke knuffel bij.. 

Ja, ik heb bijzondere kinderen!