Laatste loodjes van de zwangerschap
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat op mijn blog geplaatst heb, daarom even een (zo kort mogelijke) up-date.
Begin januari begon één van onze honden zich beschermend op te stellen na een stevige snuif aan mijn onderlijf. Het klinkt raar en de meeste mensen vinden 't vies als een hond zoiets doet.. Maar het zijn en blijven honden en zo werkt het in de natuur ook! Enfin, voordat ik afdwaal.. Het gedrag van Takoda veranderde naar mij toe, hij werd opeens ontzettend lief, voorzichtig en beschermend en toen begon er bij ons een lampje te branden. Bij de vorige twee zwangerschappen vertoonde hij ook dat gedrag en zodoende hebben we de kalender erbij gepakt en uiteindelijk een zwangerschapstest gekocht. We hebben die avond, nerveus grijnzend, de test gedaan en Yes.. Kootje had gelijk!
De afgelopen maanden zijn bijzonder goed verlopen, d.w.z. ik voel me goed al dacht de Gyn in het ziekenhuis daar anders over. Na maanden van touwtrekken, geen duidelijk uitleg en 't gevoel 'niet welkom' te zijn, i.o.m. de verloskundige een second opinion aangevraagd bij een ander ziekenhuis. En jawel, daar werden alle argumenten van de betreffende Gynaecoloog van tafel geveegd. Maar doordat de eerste Gyn, nog voordat ze me uberhaupt had gezien en gesproken, er een medische indicatie aan had gegeven, zat ik dus vast aan 't ziekenhuis. Tijdens de 20 weken echo bleek dat ons kindje een ader mist in de navelstreng. Maar gelukkig bleek uit een 'doppler echo' dat alles verder goed was en dat we ons verder geen zorgen hoefden te maken. Nu bakken wij ze ook altijd klein, maar uiteindelijk is dan toch besloten om de kleine uk in het ziekenhuis te baren. Reden was dat deze uk op het moment net onder de groeicurve ligt. Met de ziekenhuis bevalling heb ik persoonlijk veel moeite gehad, want mijn vertrouwen in de artsen en de daarbij behorende medische zorg is nihil.
En nu zitten we dus aan 't eind.. de laatste loodjes, zoals ze 't zo mooi zeggen! Onze beide kids hebben we voorbereid op de komst van een broertje/zusje. De oudste had er in de eerste instantie nogal wat moeite mee.. maar nadat we hem de toekomstige naam van uk hadden toegefluisterd en hem vroegen wat hij ervan vond, was het helemaal goed. En ik moet nageven.. hij kan 'ons' geheim goed bewaren! We maken ons wat meer zorgen over zijn kleine zusje. Een echte meid die overal met haar poppen en knuffels heen sjouwt. Haar moeten we straks in de gaten houden, want ik verwacht nog wel een keer dat ze de baby uit haar bedje haalt of zomaar optilt en eten wil geven. Maar goed, we zullen zien..
De afgelopen maanden heb ik wel bijzonder veel moeite gehad om me te concentreren, dus van tekenen is weinig tot niets terecht gekomen. Maar er staan weer wat opdrachten aan te komen... en ik heb er zin in!
Tot zover!
Heidi
Begin januari begon één van onze honden zich beschermend op te stellen na een stevige snuif aan mijn onderlijf. Het klinkt raar en de meeste mensen vinden 't vies als een hond zoiets doet.. Maar het zijn en blijven honden en zo werkt het in de natuur ook! Enfin, voordat ik afdwaal.. Het gedrag van Takoda veranderde naar mij toe, hij werd opeens ontzettend lief, voorzichtig en beschermend en toen begon er bij ons een lampje te branden. Bij de vorige twee zwangerschappen vertoonde hij ook dat gedrag en zodoende hebben we de kalender erbij gepakt en uiteindelijk een zwangerschapstest gekocht. We hebben die avond, nerveus grijnzend, de test gedaan en Yes.. Kootje had gelijk!
 |
| Takoda Ik prijs mezelf gelukkig dat er tussen ons een band voor het leven is. Bijzonder! |
 |
| Muurschildering babykamer |
De afgelopen maanden heb ik wel bijzonder veel moeite gehad om me te concentreren, dus van tekenen is weinig tot niets terecht gekomen. Maar er staan weer wat opdrachten aan te komen... en ik heb er zin in!
Tot zover!
Heidi
Reacties
Een reactie posten