Bijzonder om te ervaren..

Na de geboorte van Kinan had ik soms last van mijn bekken.. en na Indria's geboorte kwam het vaker terug. Elke ochtend was het opletten hoe ik mijn bed uitstapte, ander had ik er de hele dag last van. Maar op een gegeven moment is de pijn gewoon en hoort het er bij! Zo af en toe heb ik dan mijn slechte dagen, meestal in het weekend en dan loop ik scheef en gaat bukken moeilijk. En de meeste mensen in mijn omgeving zijn hier niet van op de hoogte (want het hoort er gewoon bij).


Afgelopen zaterdag had ik een verjaardag van een vriendin. In het rookhok kwam ik in gesprek met iemand die met zijn handen heelde (kort en bondig gezegd). Ik gaf aan af en toe last te hebben van mijn bekken en even later kreeg ik zomaar een heling. Ray was s'avond lekker aan de pimpel en liep met een stomme grijns op zijn smoel rond ;-) niet in de gaten dat ik rond 01.00 uur wel heel erg graag naar huis wilde. Het was een hele gezellige verjaardag, maar we moesten nog een kind bij de oppas ophalen en ik kreeg steeds meer last van mijn nek en kon mijn hoofd haast niet meer draaien. Eenmaal thuis dacht ik dat het zondags wel over zou zijn..

Helaas.. Zondag's nog steeds een stijve nek en mijn hoofd draaien gaat moeilijk. Maar, wel bijzonder is dat ik voor het eerst sinds een hele lange tijd pijnloos rondloop! Ik betrap mezelf er steeds op dat ik bepaalde houdingen aanneem om zo de pijn te ontlasten, maar er is geen pijn meer!! Geweldig.. en dat omdat iemand gewoon 1 minuut zijn handen op mijn heupen heeft gelegd ;-)

Nu heb ik dus het vermoeden dat mijn nekpijn te maken heeft met helen van mijn bekken/heupen. Ik kan me nog herinneren dat hij ook had gezegd dat mijn schouders wat scheef stonden.. Misschien maar eens een afspraak maken! Het is heel vreemd om opeens te beseffen dat je er 'dagelijks' pijn aan heb gehad, het wordt een manier van leven besef ik nu.. Maar vandaag loop-, buk en spring ik verbaasd en verrukt rond, Geweldig!

Nu mijn nek nog.. (zucht)

Heidi