Ollie is overleden

In 2005 belde Ray me op een witte vrieskoude winterdag op.. Hij had een kitten gevonden die (waarschijnlijk) was gedropt bij de kazerne. Het kleine ding was doodsbang en vrijwel niet benaderbaar. Ik raadde hem aan een handdoek over de kitten heen te gooien en hem in een grote doos te zetten. Wat later belde Ray terug.. 'en nu'? We hebben hem wat water met melk gegeven en bij de kachel gezet. Hij had me een honger.. maar Heis, ik neem hem niet mee hoor! Een dag daarvoor had een collega van Ray ook een kitten gevonden en meegenomen naar huis en de dierenarts schatte het beestje niet ouder dan drie weken. Het eerste wat ik zei toen ik dat hoorde was: neem de kitten mee! We zoeken naderhand wel een goed

tehuis voor hem

(Ollie bovenop Takoda)

.

Toen Ray thuis kwam lag er al een fles en kittenmelk klaar. Zelfs mijn moeder die altijd bang voor katten is verloor haar angst. Wanneer ik aan het werk was kwam zij de kitten die we 'Ollie' hadden genoemd voeden. Ollie zal een week of 9 zijn geweest toen hij zijn eerste ongeluk kreeg.. Ray schoof een stoel opzij waar Ollie blijkbaar onderzat. Ol bleef met zijn poot onder de stoel haken en zijn voetzooltje lag los. En daar zaten we midden in de nacht bij de dierenarts om zijn zooltje te laten hechten. Gelukkig is het allemaal goed genezen, maar Ol had wel een verminkte voetzool! Ook had Ollie de 'tik' om een stukje stof van onze kleding in zijn bek te nemen en te gaan sabbelen en gelijktijdig te drukken met zijn poten.. We moesten daar altijd wel om lachen. Wij waren zijn surogaat ouders en dit was typisch gedrag wat een 'zogende' kitten vertoont. Maar het zoeken naar een goed tehuis voor Ollie bleef uit.. we konden het niet meer over ons hart verkrijgen om hem weg te doen.

Na onze verhuizing en de geboorte van Kinan werd Ollie een 'vervelende' kater. Hij begon te piesen voor de achterdeur en op de plek waar Kinan's speelgoed lag.. We besloten hem te laten castereren, helaas gaf dat niet het gewenste effect. Altijd hebben een vermoeden gehad dat Ollie 'wild bloed' in zich had.. en ik denk dat we daarin gelijk hebben gehad! Hij bleef net zo lang zeuren en zeiken en ontsnapte zodra hij een opening zag.. gaar waren we er soms van. Hij heeft zelfs een kamerdeur afgekrabt, omdat hij naar buiten wilde. Nadat Indria was geboren was ik er klaar mee... Van de een op andere dag heb ik hem naar buiten gegooid ' je red je maar'. Ollie had toen weer over het speelgoed van de kinderen gepiest.  Maar Ray en ik maakten ons toch zorgen.. Ondanks dat we geen kattenmensen zijn raak je wel aan een dier gehecht. Ollie kwam netjes terug en we besloten een kattenluikje te kopen - en vanaf die tijd ging het goed! Mijnheer kwam en ging wanneer het hem uitkwam!

Ollie heeft vrijwel alle honden in de kennel als pup meegemaakt. Takoda en Shannak waren nog jong toen Ollie bij ons kwam en hebben hem gelijk geaccepteerd. Baluga gilde als een speenvarken toen hij voor het eerst kennismaakte met Ollie, maar omdat Baluga de eerste nacht zo zat te joelen en kon traplopen naar boven, hebben we hem alsnog in de berging gezet bij Ollie. Vanaf die tijd konden Ollie en Baluga het prima met elkaar vinden! Tadack is als pup heel lang binnen geweest (tijdens Heidi's zwangerschapsverlof) en heeft menig keer van Ollie een knauw over de neus gehad, tussen die twee zat een wederzijds respect. Oxbow is opgegroeid in een andere kennel en keek de eerste keren dat hij Ollie zag vreemd op. Maar Ox observeerde het gedrag van de andere honden, en die deden Ol niets, dus hij ook niet! Grappa en Ollie waren aan elkaar gewaagd.. menig keer duwde Grappa Ollie uit zijn rieten mand en ging er zelf in liggen!  En als Ollie Takoda tegenkwam sprong hij er voor de fun tegenaan!

Naderhand zijn Dane en Dudley bij ons gekomen, deze beide honden kennen geen katten en als ze er eentje zagen mochten ze er ook op jagen. Het is ons afgelopen zomer overkomen dat we Ollie nog net op tijd hebben kunnen redden.. En een paar maanden geleden moesten we de hulp van de brandweer inroepen om Ollie uit de boom te krijgen. Toen de brandweer ten hoogte van Ollie was, sprong Ollie uit de boom.. Dat katertje van ons ook!

De laatste tijd was Ollie weer veel binnen, het koude weer heeft hier natuurlijk ook mee te maken! Maar Ollie heeft geen rust bij Zepp, die blijft maar zeuren bij Ollie. Bijzonder is dat Kinan, als enigste in ons gezin, alles kan maken en breken bij Ollie.. die twee zijn (waren) echte maatjes!

Ray is op het moment ziek -diaree en kotsen - daarom voerde ik de honden vanavond. Toen ik de deur uitging was Ollie ook nog binnen. Waarschijnlijk is hij de deur uigeglipt toen ik heen en weer liep met emmers water voor de waterbakken van de honden. De nachtmerrie begon toen ik samen met de honden naar voren liep met een bak koffie in mijn hand. Dane schoot erop af.. en vanaf dat moment wil ik er liever niet meer over nadenken. Ik heb gerend, geslaan, gegild, heb op honden ingebeukt, getrokken.. maar ik zag Ollie voor mijn ogen verscheurd worden. Dane en Dudley bleven steeds terugkomen en waren ook de honden van ons de meeste klappen hebben gehad. Ray hoorde me uiteindelijk schreeuwen en gillen.. Ollie is de hele tuin doorgetrokken en de honden bleven maar aanvallen. Uiteindelijk heeft Dane gillend losgelaten en lag ik bovenop Dudley. En toen ik een bloedende Ollie in mijn handen had liep Dane springend om me heen.. en vergeef me.. die heeft een trap van me gehad toen hij weer wou toehappen.. 'des duivels was ik'. Het werd me zwart voor de ogen en Ray ging buiten over zijn nek (de honden zaten weer in de kennel). De dierenarts en mijn broertje gebeld..  Tegen Ray zei ik ; neem maar afscheid, want hij bloed uit zijn bek en heeft moeite met ademhalen'. Eenmaal bij de dierenarts was Ollie overleden.. en thuis kwamen de tranen.

Ik voel me zo schuldig, ik had beter op moeten letten! Ollie heeft een verschrikkelijk einde gehad, die hij zeker niet verdiende. We hebben hem in een krat bovenop een handdoek gelegd.. Morgen probeer ik Kinan uit te leggen dat Ollie een 'ongeluk' heeft gehad en gaan we hem samen begraven. Ollie krijgt een plekje naast Jody in de tuin.

Het spijt me zo Ollie