Mama in paniek!
Zaterdagochtend gebeurde er een van de vreselijkste dingen die je als moeder kan overkomen. Je kunt het niet afgrijpen en je kind valt van de commode af.
In dit geval viel Indria recht op haar billen en klapte met bovenlijfje naar voren en kwam vol met haar gezicht op de laminaatvloer terecht. Het gebeurde allemaal zo snel..
Toen ik haar optilde zag ik het bloed al uit haar neus en mond komen en ik schreeuwde door de babyfoon 'Rayyyy'. En Indria zette het op het krijsen en we kregen haar niet meer rustig. Doordat ze ook erg verkouden is kreeg ze moeite met ademen, haar mond en neus liepen ook steeds vol met bloed. Ray bleef (relatief) rustig en depte het bloeden zo goed als mogelijk - en zat rustig op Kinan in te praten die met grote ogen angstig stond toe te kijken. En ik.. ik rende naar beneden om de huisartsenpost te bellen. Omdat ik maar in het menu van de huisartsenpost bleef hangen toetste ik nr 1 in - voor levensbedreigende situaties. Nadat ik uitlegde dat mijn dochter van de commode was gevallen en hevig bloedde en haar lip blauw was opgezwollen, kreeg ik een stevige uitbrander! Dit was niet levensbedreigend en ik moest maar een koude doek tegen haar lip leggen! Toen ik woedend in tranen vertelde dat ik er bij de huisartsenpost niet doorkwam (door drukte) en dat mijn dochter moeite had met ademhalen door al dat bloed (drie/vier hydrofielluiers waren vol met bloed doordrenkt), kreeg ik te horen dat we gelijk in de auto konden stappen om naar de huisartsenpost te gaan.
Eenmaal boven hing er een bloedgeur in Indria's kamertje, maar gelukkig was het bloeden in haar mondje gestopt. Haar neus begon langzaam op te zetten en het neusgedeelte tussen haar ogen begon langzaam blauw aan te lopen. Indria zat rustig op Ray's arm in onze slaapkamer en toen ik dat zag 'knakte' ik.. Tranen met tuiten om hoe schuldig ik me voelde. Toen Indria mijn tranen zag begon ze spontaan mee te doen.. Ray kreeg het toen ook even moeilijk, vooral toen ze haar armpjes naar me uitstrekte. We hebben mijn schoonzus gebeld, die gelijk kwam om op Kinan te passen en we zijn 'snel' naar Almelo gereden.
En dan zit je met je dochter op schoot in een overvolle wachtkamer. Indria, vermoeid door alles wat er gebeurd was, lag met haar hoofdje tegen mijn schouder. De mensen in de wachtkamer zag je met vragende ogen kijken ' wat is er met haar gebeurd?" Een vrouw vroeg het ons op de man af..en we bevestigden dat ze was gevallen. Ik had er geen zin in om uit te leggen wat er was gebeurd.. ik lette strak op Indria of ze wel gewoon doorademde en of ze bloedde en was ook bang dat als ik begon te praten in huilen zou uitbarsten.
Eenmaal binnen bij de arts werd ze grondig nagekeken. Haar neusje was gelukkig niet gebroken. Het stukje huid tussen haar lip en tandvlees was gescheurd, verder was haar mondje gelukkig intact. Haar oren en ogen zijn nagekeken, hartje beluisterd etc. Conclusie.. een gekneusde mond en neus. We moesten haar de eerste 24 uur goed in de gaten houden en gelijk terugkomen zodra ze begon te braken of koorts kreeg. Gelukkig is dat allemaal niet gebeurd!
En nu is het dinsdag en hebben we een paar gebroken nachten achter de rug. Door haar verkoudheid en zere neus en mond wordt ze met regelmaat wakker. Ook kan ze niet goed eten, dus flessen met pap gaan erdoor - maar je ziet dat ze (als gezonde eter) hier niet op kan teren. Vandaag had ze een temp. van 38,4 en als ze dat morgen weer heeft gaan we even op visite bij de dokter.
Tja.. we hebben wat pech de afgelopen tijd. In het kort: afgelopen donderdag een ambtenaar aan de deur gehad inzake een klacht over de honden. De klacht luide: de honden blaffen (niet op welke tijdstippen, hoelang ze blaffen -blaffen ze of waren het speelgeluiden?) Gelukkig was het een ambtenaar die zelf ook veel met honden had gedaan en hij zou weer contact opnemen met de klager.. We wachten af. Als het even duurt voordat we antwoord krijgen, weten we ook gelijk wie de klager is (vakantietijd he!). Daarbij is mijn moeder gisteren met Kinan van de glijbaan gegleden en heeft, eenmaal op de grond, zich willen afzetten om op te staan. Hoe ze het gedaan heeft weet ik niet.. maar achter het glijgedeelte zat een stukje hout met een spijkertje en daar is ze achter blijven haken.. met als gevolg dat ze een mega diepe jaap in haar pols had. Dus.. gelijk door naar de huisartsenpost! En Ray.. tja, die is vanavond ziek geworden en zit braaf met een emmertje naast zich op de bank. Kinan was ook jengelig vandaag en is in de auto in slaap gevallen - zo heb ik hem ook naar boven kunnen dragen..
Ja.. het gaat lekker hier!
In dit geval viel Indria recht op haar billen en klapte met bovenlijfje naar voren en kwam vol met haar gezicht op de laminaatvloer terecht. Het gebeurde allemaal zo snel..
Toen ik haar optilde zag ik het bloed al uit haar neus en mond komen en ik schreeuwde door de babyfoon 'Rayyyy'. En Indria zette het op het krijsen en we kregen haar niet meer rustig. Doordat ze ook erg verkouden is kreeg ze moeite met ademen, haar mond en neus liepen ook steeds vol met bloed. Ray bleef (relatief) rustig en depte het bloeden zo goed als mogelijk - en zat rustig op Kinan in te praten die met grote ogen angstig stond toe te kijken. En ik.. ik rende naar beneden om de huisartsenpost te bellen. Omdat ik maar in het menu van de huisartsenpost bleef hangen toetste ik nr 1 in - voor levensbedreigende situaties. Nadat ik uitlegde dat mijn dochter van de commode was gevallen en hevig bloedde en haar lip blauw was opgezwollen, kreeg ik een stevige uitbrander! Dit was niet levensbedreigend en ik moest maar een koude doek tegen haar lip leggen! Toen ik woedend in tranen vertelde dat ik er bij de huisartsenpost niet doorkwam (door drukte) en dat mijn dochter moeite had met ademhalen door al dat bloed (drie/vier hydrofielluiers waren vol met bloed doordrenkt), kreeg ik te horen dat we gelijk in de auto konden stappen om naar de huisartsenpost te gaan.
Eenmaal boven hing er een bloedgeur in Indria's kamertje, maar gelukkig was het bloeden in haar mondje gestopt. Haar neus begon langzaam op te zetten en het neusgedeelte tussen haar ogen begon langzaam blauw aan te lopen. Indria zat rustig op Ray's arm in onze slaapkamer en toen ik dat zag 'knakte' ik.. Tranen met tuiten om hoe schuldig ik me voelde. Toen Indria mijn tranen zag begon ze spontaan mee te doen.. Ray kreeg het toen ook even moeilijk, vooral toen ze haar armpjes naar me uitstrekte. We hebben mijn schoonzus gebeld, die gelijk kwam om op Kinan te passen en we zijn 'snel' naar Almelo gereden.
En dan zit je met je dochter op schoot in een overvolle wachtkamer. Indria, vermoeid door alles wat er gebeurd was, lag met haar hoofdje tegen mijn schouder. De mensen in de wachtkamer zag je met vragende ogen kijken ' wat is er met haar gebeurd?" Een vrouw vroeg het ons op de man af..en we bevestigden dat ze was gevallen. Ik had er geen zin in om uit te leggen wat er was gebeurd.. ik lette strak op Indria of ze wel gewoon doorademde en of ze bloedde en was ook bang dat als ik begon te praten in huilen zou uitbarsten.
Eenmaal binnen bij de arts werd ze grondig nagekeken. Haar neusje was gelukkig niet gebroken. Het stukje huid tussen haar lip en tandvlees was gescheurd, verder was haar mondje gelukkig intact. Haar oren en ogen zijn nagekeken, hartje beluisterd etc. Conclusie.. een gekneusde mond en neus. We moesten haar de eerste 24 uur goed in de gaten houden en gelijk terugkomen zodra ze begon te braken of koorts kreeg. Gelukkig is dat allemaal niet gebeurd!
En nu is het dinsdag en hebben we een paar gebroken nachten achter de rug. Door haar verkoudheid en zere neus en mond wordt ze met regelmaat wakker. Ook kan ze niet goed eten, dus flessen met pap gaan erdoor - maar je ziet dat ze (als gezonde eter) hier niet op kan teren. Vandaag had ze een temp. van 38,4 en als ze dat morgen weer heeft gaan we even op visite bij de dokter.
Tja.. we hebben wat pech de afgelopen tijd. In het kort: afgelopen donderdag een ambtenaar aan de deur gehad inzake een klacht over de honden. De klacht luide: de honden blaffen (niet op welke tijdstippen, hoelang ze blaffen -blaffen ze of waren het speelgeluiden?) Gelukkig was het een ambtenaar die zelf ook veel met honden had gedaan en hij zou weer contact opnemen met de klager.. We wachten af. Als het even duurt voordat we antwoord krijgen, weten we ook gelijk wie de klager is (vakantietijd he!). Daarbij is mijn moeder gisteren met Kinan van de glijbaan gegleden en heeft, eenmaal op de grond, zich willen afzetten om op te staan. Hoe ze het gedaan heeft weet ik niet.. maar achter het glijgedeelte zat een stukje hout met een spijkertje en daar is ze achter blijven haken.. met als gevolg dat ze een mega diepe jaap in haar pols had. Dus.. gelijk door naar de huisartsenpost! En Ray.. tja, die is vanavond ziek geworden en zit braaf met een emmertje naast zich op de bank. Kinan was ook jengelig vandaag en is in de auto in slaap gevallen - zo heb ik hem ook naar boven kunnen dragen..
Ja.. het gaat lekker hier!
Reacties
Een reactie posten