Kinderboerderij
Niets is zo veranderlijk als een kind - heerlijk!
Zaterdag vertelden we Kinan dat we de volgende dag een bezoekje zouden brengen aan de kinderboerderij. Het kleine manneke sprong een gat in de lucht en begon spontaan te zingen. Zondagochtend, net voor vertrek, wilde hij niet meer mee. Boos ging hij op de grond zitten en trok zijn schoenen uit.. zo van: nu kan ik niet meer mee lopen! Toen ik vroeg waarom hij niet meer mee wilde zei hij: vindt 't niet leuk daar. We spraken af dat als het echt niet leuk was op de kinderboerderij, we naar huis zouden gaan.. daarmee ging hij akkoord en hij rende even later toch wel heel erg enthousiast naar de auto toe.
Eenmaal bij de knuffelwei keek hij onzeker en verlegen om zich heen. Kinan keek vol ontzag naar al die bokjes en schaapjes die er rondliepen, een beetje overdonderd door die vele dieren stapte hij wat dichter naar papa toe..en pakte zijn hand vast. Tenminste.. hij dacht dat het zijn papa was! De papa in kwestie keek een beetje verbaasd, eerst naar Kinan en later naar ons en wist zich niet goed een houding te geven.. Snel zocht hij zijn eigen koter op.
Een bokje aaien was toch wel wat eng, totdat hij zag dat papa twee ontsnapte bokje optilde en weer naar het weiland bracht - en als papa dat durft dan durfte hij ook wel een bokje te aaien! Gezamelijk liepen ze de knuffelwei binnen en al snel liep Kinan de bokjes en de schaapjes achterna. Indria's hoofdje draaide alle kanten op. We moesten al die brutale bokjes en schaapjes wel in de gaten houden, ze begonnen spontaan te sabbelen aan de buggy.. en Indria's teentjes. Wat verderop lag een kalf te zonnen in het gras, het beestje lag lekker dromerig voor zich uit te kijken.. totaal niet onder de indruk van al die kinderhandjes die hem aaiden. Ook de ezel maakte indruk op Kinan, maar omdat het dier steeds wegliep verslapte zijn aandacht dan ook weer snel.
Al met al hebben ze allebei een geweldige middag gehad. Toen ik Kinan vroeg of hij het wel leuk vond, keek hij me met een blik aan, die zei: hoe kun je dat nou vragen? Toen ik zei: We hebben toch afgesproken dat als je het niet leuk vind, we weer naar huis gaan.. Jelde hij: Nee, ik wil hier blijven!
Eenmaal weer thuis konden we de beide kinderen slapend uit de auto halen. De combinatie van warmte en al die indrukken was toch wel heel vermoeiend. Een uurtje later kwamen vrienden van ons en hebben we de BBQ aangestoken, van de vermoeidheid bij de kids was niets meer te zien.
Eenmaal in bed riep Kinan me terug en gaf aan dat hij moest poepen. Ik rende naar beneden om het potje op te zoeken - maar altijd als je wat nodig hebt, kun je het natuurlijk niet vinden. Even later kwam Ray met het potje naar boven en gaf Kinan aan dat hij niet meer hoefde. Ik draai me om en leg het wasgoed weg.. en zie even later dat Kinan alsnog zijn luier heeft afgedaan en netjes op het potje aan het plassen is. Omdat papa ook moest zien hoe goed hij had geplast, rende ik weer naar beneden om papa op te halen. Papa ging naar boven, maar kwam snel weer naar beneden omdat Kinan om zijn mama bleef schreeuwen.. dus ik weer naar boven. Toen Kinan uiteindelijk in bed lag liep ik met een glimlach naar beneden. Mijn kleine charmeurtje noemde mij weer zijn prinsesje (nadat ik hem had verteld dat ik hartstikke trots op hem was). Eenmaal beneden zag ik mijn vriendin snel de was van de waslijn halen. De lucht betrok en binnen en mum van tijd barste de regenbui los.
Sinds lange tijd hebben we weer een echt gezinsdagje gehad. En ik realiseer me dat ik er toch wel heel erg van geniet om de kinderen te zien groeien en opbloeien, zeker na zo'n dag. Het begon met wat gesputter (onzekerheid) en eindigde met een grote glimlach. Het is Ray en mij wel duidelijk dat we wat vaker wat moeten ondernemen met het 'gezin'.
Tot zover
Zaterdag vertelden we Kinan dat we de volgende dag een bezoekje zouden brengen aan de kinderboerderij. Het kleine manneke sprong een gat in de lucht en begon spontaan te zingen. Zondagochtend, net voor vertrek, wilde hij niet meer mee. Boos ging hij op de grond zitten en trok zijn schoenen uit.. zo van: nu kan ik niet meer mee lopen! Toen ik vroeg waarom hij niet meer mee wilde zei hij: vindt 't niet leuk daar. We spraken af dat als het echt niet leuk was op de kinderboerderij, we naar huis zouden gaan.. daarmee ging hij akkoord en hij rende even later toch wel heel erg enthousiast naar de auto toe.
Eenmaal bij de knuffelwei keek hij onzeker en verlegen om zich heen. Kinan keek vol ontzag naar al die bokjes en schaapjes die er rondliepen, een beetje overdonderd door die vele dieren stapte hij wat dichter naar papa toe..en pakte zijn hand vast. Tenminste.. hij dacht dat het zijn papa was! De papa in kwestie keek een beetje verbaasd, eerst naar Kinan en later naar ons en wist zich niet goed een houding te geven.. Snel zocht hij zijn eigen koter op.
Een bokje aaien was toch wel wat eng, totdat hij zag dat papa twee ontsnapte bokje optilde en weer naar het weiland bracht - en als papa dat durft dan durfte hij ook wel een bokje te aaien! Gezamelijk liepen ze de knuffelwei binnen en al snel liep Kinan de bokjes en de schaapjes achterna. Indria's hoofdje draaide alle kanten op. We moesten al die brutale bokjes en schaapjes wel in de gaten houden, ze begonnen spontaan te sabbelen aan de buggy.. en Indria's teentjes. Wat verderop lag een kalf te zonnen in het gras, het beestje lag lekker dromerig voor zich uit te kijken.. totaal niet onder de indruk van al die kinderhandjes die hem aaiden. Ook de ezel maakte indruk op Kinan, maar omdat het dier steeds wegliep verslapte zijn aandacht dan ook weer snel.
Al met al hebben ze allebei een geweldige middag gehad. Toen ik Kinan vroeg of hij het wel leuk vond, keek hij me met een blik aan, die zei: hoe kun je dat nou vragen? Toen ik zei: We hebben toch afgesproken dat als je het niet leuk vind, we weer naar huis gaan.. Jelde hij: Nee, ik wil hier blijven!
Eenmaal weer thuis konden we de beide kinderen slapend uit de auto halen. De combinatie van warmte en al die indrukken was toch wel heel vermoeiend. Een uurtje later kwamen vrienden van ons en hebben we de BBQ aangestoken, van de vermoeidheid bij de kids was niets meer te zien.
Eenmaal in bed riep Kinan me terug en gaf aan dat hij moest poepen. Ik rende naar beneden om het potje op te zoeken - maar altijd als je wat nodig hebt, kun je het natuurlijk niet vinden. Even later kwam Ray met het potje naar boven en gaf Kinan aan dat hij niet meer hoefde. Ik draai me om en leg het wasgoed weg.. en zie even later dat Kinan alsnog zijn luier heeft afgedaan en netjes op het potje aan het plassen is. Omdat papa ook moest zien hoe goed hij had geplast, rende ik weer naar beneden om papa op te halen. Papa ging naar boven, maar kwam snel weer naar beneden omdat Kinan om zijn mama bleef schreeuwen.. dus ik weer naar boven. Toen Kinan uiteindelijk in bed lag liep ik met een glimlach naar beneden. Mijn kleine charmeurtje noemde mij weer zijn prinsesje (nadat ik hem had verteld dat ik hartstikke trots op hem was). Eenmaal beneden zag ik mijn vriendin snel de was van de waslijn halen. De lucht betrok en binnen en mum van tijd barste de regenbui los.
Sinds lange tijd hebben we weer een echt gezinsdagje gehad. En ik realiseer me dat ik er toch wel heel erg van geniet om de kinderen te zien groeien en opbloeien, zeker na zo'n dag. Het begon met wat gesputter (onzekerheid) en eindigde met een grote glimlach. Het is Ray en mij wel duidelijk dat we wat vaker wat moeten ondernemen met het 'gezin'.
Tot zover
Reacties
Een reactie posten