De tweede poging om te dotteren
Als je op ziekenhuis bezoek gaat naar opa, moet je als kleinzoon natuurlijk wel met wat leuks aankomen..
En zo was mama die middag druk in de weer met papier, schaar, plakband en potloden. Ondertussen Kinan overhalend om een leuke tekening te maken voor opa. Helaas bezit mijn zoon niet het geduld en de creativiteit van zijn moeder, dus ik heb mijn hoop gevestigd op mijn dochter..
Maar uiteindelijk was hij -na veel gezeur van mijn kant - bereid een tekening te maken voor opa! Indria had op het kinderdagverblijf voor moederdag een fles versierd, dus we hebben een flessenpost gemaakt met een tekening van Kinan erin. Daarnaast nog een grote kaart met geknipte vlindertjes en een windmolentje en een tekst - uiteraard met goedkeuring van Kinan..
En daar gingen we heen, op weg naar Zwolle. Kinan viel in slaap en met moeite kregen we hem wakker. Beduusd stond hij bij opa aan het bed. Wat had opa nu weer aan? En waarom lag opa op een bed op een kamer met zoveel vreemde mensen? Het kleine manneke vond het maar eng en wilde niet naar opa toe om zijn kaart en de fles te geven. Na een kwartiertje werd hij toch wat spraakzamer en begon uit zichzelf wat om het bed te lopen. Wa's dat? wijzend naar het infuus in opa's arm. En opa legde uit dat hij een prikje had gekregen van de dokter en dat hij drinken kreeg via dat rare draadje. Uiteindelijk wilde hij toch wel even op bed bij opa zitten - schoentjes uit. Maar het werd toch wel heel interessant toen opa liet zien dat hij knoopjes op zijn buik en zijn been had. (drukverbindingen die met plakkers op zijn lijf waren geplakt) En toen kwam hij eindelijk los en liet opa geruststellend zien dat hij ook allemaal knoopjes (op zijn kleren) had.
Zoals verwacht was pap aan het grappen en aan het grollen. De hoeveelheid tijdschriften die we hadden meegenomen mochten we ook weer mee terug nemen - want hij kwam 'natuurlijk' vrijdag/zaterdag weer thuis! Mijn moeder, ik en mijn broertje wisselden een paar blikken met elkaar, zelf waren we wat minder positief ingesteld. Maar niemand had het hart om zijn hoop de grond in te boren -gelukkig maar! Triest toch dat degene die het meest te lijden heeft in dit geval het meest positief is. En met recht heb ik me even geschaamd..
Die donderdag heeft hij de gehele dag aan het dyalise apparaat gelegen, met een soort van zoutoplossing hebben ze zijn nieren gereinigd. De volgende dag, vrijdag, wilden ze een tweede poging wagen om hem te dotteren, hij stond als vierde patient op de lijst.
Vrijdag, een spannende dag.. Nadat we s'ochtend de kinderen naar het kinderdagverblijf hadden gebracht, liep ik met een knoop in mijn maag naar mijn werk toe. Een collega was jarig en ik zag al op tegen het gebak wat zou komen, bah! Rond drie uur en na nog niets te hebben vernomen, ben ik buiten even gaan roken en heb een sms laten rondgaan. Ik werd gelijk gebeld door mijn broertje met de mededeling dat ze wederom niet hadden gedotterd.. maar Ray (mijn partner) zou me zo wel bellen en me verder toelichten. Eenmaal binnen op de werkvloer kreeg ik te horen dat mijn moeder had gebeld, dus ik belde haar gelijk terug. Ondertussen belde Ray ook nog..
Op het moment dat ze met mijn vader wegreden kwam er, blijkbaar, een arts aanhollen, die aangaf dat ze het dotteren beter niet konden uitvoeren vanwege zijn vrijwel niet functionerende niet. Het risico was te groot! Besloten werd om hem wat later alsnog te dotteren, maar dan via zijn arm. Daarbij was natuurlijk nog steeds het aanwezige risico van zijn dunne aderen. Ondertussen waren Ray en mijn moeder al onderweg naar Zwolle.
Rond half zes kreeg ik het toch echt op de heupen en snakte naar nieuws. Werd hij nu gedotterd of morgen of was hij al terug? etc.. Ik besloot Ray te bellen en kreeg hem gelijk aan de telefoon. Hij gaf aan dat pap's net terug was en nog wat vermoeid van de ingreep. Pap was van gedachten dat hij in twee aders een stent had gekregen, maar later bleek dat hij in eeen ader twee stents heeft gekregen. Na dit nieuws kon ik, ietwat opgelucht, racen naar het kinderdagverblijf om de kids op te halen. Kinan jelde in de auto.. 'wil niet mee, wil naar opa toe'. 'Ik wil naar 't ziekenhuis naar opa en de knoopjes'. Hij werd eindelijk rustig toen ik hem uitlegde dat papa al naar opa toe was en dat papa wat later zou terugkomen.
Ray kwam later thuis met mijn broertje en zijn vrouw. Zaterdag ochtend gaan ze bij mijn vader beginnen met een hartfilmpje. Men wil zijn bloeddruk nog meten en wat bloed afnemen. Is de situatie rustig dat gaan de artsen gezamelijk in conclaaf en in het gunstige geval mag hij zaterdag in de loop van de dag weer naar huis.
Tot zover
En zo was mama die middag druk in de weer met papier, schaar, plakband en potloden. Ondertussen Kinan overhalend om een leuke tekening te maken voor opa. Helaas bezit mijn zoon niet het geduld en de creativiteit van zijn moeder, dus ik heb mijn hoop gevestigd op mijn dochter..
Maar uiteindelijk was hij -na veel gezeur van mijn kant - bereid een tekening te maken voor opa! Indria had op het kinderdagverblijf voor moederdag een fles versierd, dus we hebben een flessenpost gemaakt met een tekening van Kinan erin. Daarnaast nog een grote kaart met geknipte vlindertjes en een windmolentje en een tekst - uiteraard met goedkeuring van Kinan..
En daar gingen we heen, op weg naar Zwolle. Kinan viel in slaap en met moeite kregen we hem wakker. Beduusd stond hij bij opa aan het bed. Wat had opa nu weer aan? En waarom lag opa op een bed op een kamer met zoveel vreemde mensen? Het kleine manneke vond het maar eng en wilde niet naar opa toe om zijn kaart en de fles te geven. Na een kwartiertje werd hij toch wat spraakzamer en begon uit zichzelf wat om het bed te lopen. Wa's dat? wijzend naar het infuus in opa's arm. En opa legde uit dat hij een prikje had gekregen van de dokter en dat hij drinken kreeg via dat rare draadje. Uiteindelijk wilde hij toch wel even op bed bij opa zitten - schoentjes uit. Maar het werd toch wel heel interessant toen opa liet zien dat hij knoopjes op zijn buik en zijn been had. (drukverbindingen die met plakkers op zijn lijf waren geplakt) En toen kwam hij eindelijk los en liet opa geruststellend zien dat hij ook allemaal knoopjes (op zijn kleren) had.
Zoals verwacht was pap aan het grappen en aan het grollen. De hoeveelheid tijdschriften die we hadden meegenomen mochten we ook weer mee terug nemen - want hij kwam 'natuurlijk' vrijdag/zaterdag weer thuis! Mijn moeder, ik en mijn broertje wisselden een paar blikken met elkaar, zelf waren we wat minder positief ingesteld. Maar niemand had het hart om zijn hoop de grond in te boren -gelukkig maar! Triest toch dat degene die het meest te lijden heeft in dit geval het meest positief is. En met recht heb ik me even geschaamd..
Die donderdag heeft hij de gehele dag aan het dyalise apparaat gelegen, met een soort van zoutoplossing hebben ze zijn nieren gereinigd. De volgende dag, vrijdag, wilden ze een tweede poging wagen om hem te dotteren, hij stond als vierde patient op de lijst.
Vrijdag, een spannende dag.. Nadat we s'ochtend de kinderen naar het kinderdagverblijf hadden gebracht, liep ik met een knoop in mijn maag naar mijn werk toe. Een collega was jarig en ik zag al op tegen het gebak wat zou komen, bah! Rond drie uur en na nog niets te hebben vernomen, ben ik buiten even gaan roken en heb een sms laten rondgaan. Ik werd gelijk gebeld door mijn broertje met de mededeling dat ze wederom niet hadden gedotterd.. maar Ray (mijn partner) zou me zo wel bellen en me verder toelichten. Eenmaal binnen op de werkvloer kreeg ik te horen dat mijn moeder had gebeld, dus ik belde haar gelijk terug. Ondertussen belde Ray ook nog..
Op het moment dat ze met mijn vader wegreden kwam er, blijkbaar, een arts aanhollen, die aangaf dat ze het dotteren beter niet konden uitvoeren vanwege zijn vrijwel niet functionerende niet. Het risico was te groot! Besloten werd om hem wat later alsnog te dotteren, maar dan via zijn arm. Daarbij was natuurlijk nog steeds het aanwezige risico van zijn dunne aderen. Ondertussen waren Ray en mijn moeder al onderweg naar Zwolle.
Rond half zes kreeg ik het toch echt op de heupen en snakte naar nieuws. Werd hij nu gedotterd of morgen of was hij al terug? etc.. Ik besloot Ray te bellen en kreeg hem gelijk aan de telefoon. Hij gaf aan dat pap's net terug was en nog wat vermoeid van de ingreep. Pap was van gedachten dat hij in twee aders een stent had gekregen, maar later bleek dat hij in eeen ader twee stents heeft gekregen. Na dit nieuws kon ik, ietwat opgelucht, racen naar het kinderdagverblijf om de kids op te halen. Kinan jelde in de auto.. 'wil niet mee, wil naar opa toe'. 'Ik wil naar 't ziekenhuis naar opa en de knoopjes'. Hij werd eindelijk rustig toen ik hem uitlegde dat papa al naar opa toe was en dat papa wat later zou terugkomen.
Ray kwam later thuis met mijn broertje en zijn vrouw. Zaterdag ochtend gaan ze bij mijn vader beginnen met een hartfilmpje. Men wil zijn bloeddruk nog meten en wat bloed afnemen. Is de situatie rustig dat gaan de artsen gezamelijk in conclaaf en in het gunstige geval mag hij zaterdag in de loop van de dag weer naar huis.
Tot zover
Reacties
Een reactie posten