Je hebt soms van die dagen..

We hebben sinds kort een pup, genaamd Zepp. Een lieve maar vooral eigenwijze kortharige Border Collie. En Zepp heeft het voor de mode om af en toe zijn eigen regeltjes te maken. Zo vindt hij dat hij ten alle tijden op de bank mag liggen. Maar jammer genoeg voor hem deel ik die mening niet. Vanochtend toen ik de deur van de berging opende sprong hij me tegemoet, rende langs me heen en ging triomfankelijk op de bank liggen. En ik, geen ochtendmens, jelde dat hij als de wiedeweerga van die bank af moest gaan.

Hij had een klein plasje in de berging gedaan en ijverig was ik met de mop in de weer om het schoon te maken. Ik bedenk dat ik nog wat kleding in de droger heb liggen en haal die er snel uit. Met een volle wasmand loop ik over het gedweilde gedeelte en maak me toch een glijder. Nee, meestal als mijn dag zo begint.. betekent dat niet veel goeds!

Eenmaal op mijn werk bleek al dat er meer mis zou gaan die dag. Bij het nakijken van de poststukken die binnen waren gekomen, zag ik geretourneerde post die ik een aantal dagen daarvoor had verzonden. Na een belletje bleek dat een een of andere dame niet had opgelet en het zonder na te kijken in hun systeem had geretourneerd. Weer een andere maatschappij had de zaken niet op orde en verzocht ons bepaalde klanten een schrijven te laten ondertekenen van een al meer dan zes jaar oude zaak. Nee, dit kon echt niet! En na enig speurwerk kon ik ze de destijds ondertekende stukken doormailen. En meer van dit soort zaken passeerden mijn bureau..

Maar inplaats van chagerijnig op m'n stoeltje te zitten, borrelde er iets in me op. Met een grote glimlach zat ik op m'n plek en grapte met mijn collega's. Die mij op hun beurt weer verbaasd aankeken.. Heerlijk, melig worden terwijl alles om je heen misgaat. Alsof je het noodlot wilt tarten 'kom maar op'!

Toen ik na mijn werk de kinderen bij oma wilde ophalen, waren ze nog aan het eten. Oma zat boos aan tafel omdat mijn zoontje niet wilde eten. Ik nam het over en kreeg er ook vrijwel geen hap meer in. We spraken af nog drie hapjes te nemen en dan mocht hij toch nog, omdat Oma zo lief was, zijn toetje hebben. Maar zelfs dat geliefde toetje ging er met moeite in. Ik hield hem een lepel voor en opeens kwam al zijn eten er met een grote boog uitzetten. Het manneke zat verbrouweerd aan tafel naar de rotzooi te kijken die hij had gemaakt.. en wees met tranen in zijn ogen naar zijn trui en broek die hij had ondergesmeerd. 'Mama.. broek vies, trui vies'. En toen kwamen de krokodillen tranen.

Thuis aangekomen was hij weer een iets opgeknapt en liep alweer met zijn auto's te spelen. Zijn kleine zusje daarin tegen huilde van vermoeidheid en wreef over haar oogjes. En omdat ik de honden nog moest voeren, besloot ik haar in bed te leggen en de fles wat later dan gepland te geven. Geheel onverwacht, ik stond er van te kijken, liep mijn zoontje met me mee en gaf aan ook te willen slapen.

Na een bak koffie en mijn oude kleren aangetrokken te hebben, vulde ik de bakken van de honden en rende naar de honden toe. Ja rennen, want het lawaai wat 6 honden produceren als ze weten dat ze voer krijgen is niet grappig. Dus we rennen dagelijks naar de kennels om het lawaai zoveel mogelijk te beperken. Op dit moment hebben we een dominante puper in de kennel die probeert de Alpha aan te vallen zodra ik de kenneldeuren open. Hem had ik vandaag goed te pakken en ik hoop dat hij ervan geleerd heeft.. al vermoed ik dat hij morgen weer achter me staat en probeerd te happen naar de baas van de roedel.

Om de tijd te doden, terwijl de honden aan het dollen waren op hun speelveld, liep ik door de tuin. Het is maart en langzamerhand zie je weer wat groen uit de grond ontspruiten. En voordat dat ik het wist liep ik met een snoeitang en de zaag de wilgen te knotten. Een tijdrovend klusje en je houdt er ook nog zere armen aan over. Maar het is me bijna gelukt op 4 dikke staken na.. die mag mijn wederhelft er morgen afzagen!

Maar ik was de tijd vergeten, zo ook mijn dochter die haar fles al had moeten hebben. Gelukkig sliep ze nog bij binnenkomst. Zepp parkeerde bij binnenkomst gelijk zijn slungelige puppylijf weer op de bank..En na mijn donderpreek dat hij niet op de bank mocht, zuchte hij diep en liep rustig naar zijn eigen mand.

Maar goed, morgen is er weer een dag en ik zal dan eens kijken of we de staken en de dunne takken kunnen hergebruiken.. Eens zien wat er uit mijn handen komt..

Tot zover...

Reacties